
Józef Kalinowski (1835-1907) by³ synem profesora matematyki Uniwersytetu Wileñskiego i od dzieciñstwa odznacza³ siê wyj±tkowymi uzdolnieniami w naukach ¶cis³ych. Uczy³ siê w wileñskim Instytucie Szlacheckim i Szkole In¿ynierii Wojskowej w Petersburgu, gdzie nastêpnie wyk³ada³ matematykê i mechanikê. Jako in¿ynier pracowa³ przy budowie kolei Kursk-Odessa. Podczas powstania styczniowego 1863 r. s³u¿y³ swoj± wiedz± jako minister wojny i cz³onek Rz±du Narodowego (koordynowa³ dzia³ania powstañcze na Litwie). Mawia³, ¿e „nie krwi, ale potu potrzebuje Polska”. W tym czasie prze¿y³ g³êboki prze³om duchowy. Schwytany przez Rosjan, zosta³ skazany na karê ¶mierci, któr± zamieniono na 10 lat ciê¿kich robót na Syberii. Zes³anie by³o dla niego czasem gruntownych przemy¶leñ i pytañ o sens ¿ycia. Uczy³ dzieci katechizmu, g³êbok± religijno¶ci± oddzia³ywa³ na towarzyszy zes³ania. Po uzyskaniu wolno¶ci powróci³ do Polski i zosta³ wychowawc± ksiêcia Augusta Czartoryskiego (obecnie b³ogos³awionego). W 1877 r. wst±pi³ do zakonu karmelitów bosych przyjmuj±c imiê Rafa³ od ¶w. Józefa. W 1882 roku przyj±³ ¶wiêcenia kap³añskie i zosta³ wybrany przeorem. To samo stanowiska piastowa³ w klasztorze w Wadowicach. Wiele godzin spêdza³ w konfesjonale. Spowiada³ z wielk± gorliwo¶ci± i m±dro¶ci±, dziêki czemu sta³ siê g³o¶nym i poszukiwanym kierownikiem duchowym. Pos³uguj±c w ró¿nych klasztorach, o¿ywia³ je duchowo i duszpastersko, przez co sta³ siê wielkim odnowicielem swojego zakonu na terenie Polski. Umar³ 15 listopada 1907 r., w klasztorze w Wadowicach, który za³o¿y³ i którego by³ wtedy przeorem. Zosta³ pochowany na cmentarzu klasztornym w Czernej. Za ¿ycia i po ¶mierci cieszy³ siê wielk± s³aw± ¶wiêto¶ci, by³ czczony przez ca³y lud, a tak¿e przez kardyna³ów Dunajewskiego, Puzynê, Kakowskiego, Gottiego. Procesy diecezjalne przeprowadzono w Kurii Arcybiskupiej w Krakowie w latach 1934-1938 i akta przes³ano do Rzymu, gdzie w 1943 roku zosta³ wydany dekret w sprawie pism. W r. 1952 sprawa kanonizacyjna zosta³a wprowadzona na forum Stolicy Apostolskiej. W latach 1953-1956 zosta³ przeprowadzony proces apostolski i kongregacja przyst±pi³a do dyskusji o heroiczno¶ci cnót. 11 pa¼dziernika 1980 r. Jan Pawe³ II promulgowa³ dekret o heroiczno¶ci cnót, a po zatwierdzeniu cudownego uzdrowienia ks. W³adys³awa Misia, Papie¿ 22 czerwca 1983 r., beatyfikowa³ o. Rafa³a Kalinowskiego w Krakowie. Rosn±ca s³awa cudów doprowadzi³a w r. 1989 do przeprowadzenia w Kurii krakowskiej procesu kanonicznego o cudownym uzdrowieniu dziecka. Po szczê¶liwym zakoñczeniu dyskusji lekarzy, teologów i kardyna³ów, Jan Pawe³ II zatwierdzi³ cud do kanonizacji dnia 10 lipca 1990 r. Na Konsystorzu 26 listopada 1990 r. Jan Pawe³ II postanowi³ przyst±piæ do kanonizacji b³. Rafa³a Kalinowskiego i dokonaæ ceremonii kanonizacyjnej w niedzielê 17 listopada 1991 r. w Rzymie. 14 wrze¶nia 2007 roku Senat RP podj±³ uchwa³ê w sprawie uznania ¶w. ojca Rafa³a Józefa Kalinowskiego za wzór patrioty, oficera, wychowawcy i kap³ana – zakonnika.
|